Legendarni pjevač Halid Bešlić, koji je preminuo danas, 7. oktobra, u 72. godini života, ostavio je neizbrisiv trag na muzičkoj sceni Balkana. Njegov glas, emocija i pjesme obilježile su živote miliona ljudi, a njegov odlazak ostavio je prazninu koju je teško riječima opisati.
Halidova životna priča počinje u Knežini kod Sokoca, gdje je rođen 20. novembra 1953. godine. Odrastao je u srcu Romanije, planine koja je oblikovala njegov karakter, upornost i duboku emotivnost — osobine koje su kasnije postale prepoznatljiv pečat njegovih pjesama.
Njegov otac Mujo radio je u šumarstvu, a majka Behara bila je domaćica. U skromnom domaćinstvu, među mirisom drveta i zvucima narodne pjesme, Halid je od malih nogu pokazivao izuzetan sluh i muzički dar. Već tada je, na školskim priredbama i seoskim zabavama, osvajao srca ljudi svojim glasom.
Osnovnu školu završio je u rodnom kraju, a kasnije se preselio u Sarajevo, gdje je pohađao zanatsku školu za tesara. Upravo u Sarajevu počinje njegova prava muzička priča. Po povratku iz vojske, Halid počinje da pjeva po sarajevskim restoranima, kafanama i veseljima, gdje je svojim emocijama i glasom vrlo brzo osvojio publiku.
Prvi veliki korak u karijeri napravio je 1979. godine, kada je snimio svoj prvi singl “Prvi poljubac”, a već naredne godine objavio je pjesmu “Neću neću dijamante”, koja mu je donijela popularnost širom bivše Jugoslavije.
Tokom više od četiri decenije karijere, Halid Bešlić izgradio je status najvoljenijeg pjevača narodne muzike u regionu. Njegove pjesme, poput “Miljacka”, “Romanija”, “Ja bez tebe ne mogu da živim”, “Ne bolujem” i “U meni jesen je”, postale su bezvremenski klasici koji se i danas pjevaju istim žarom kao i prije decenija.
Iako je stekao slavu i bogatstvo, Halid nikada nije zaboravio svoje korijene. Uvijek je s ponosom govorio o Romaniji, Knežini i Sarajevu, gradu koji ga je prihvatio i dao mu priliku da postane ono što jeste — simbol narodne muzike, emocije i dobrote.
U privatnom životu, Halid je bio poznat kao porodičan čovjek, privržen supruzi Sejdi, koju je često spominjao kao svoju najveću podršku i inspiraciju. Njihova ljubavna priča trajala je decenijama, a nedavno je Halid objavio pjesmu posvećenu upravo njoj — posljednji muzički trag koji je ostavio prije smrti.
Njegova karijera bila je ispunjena uspjesima, ali i iskušenjima. Preživio je tešku saobraćajnu nesreću 2009. godine, nakon koje se herojski vratio na scenu, jači nego ikada. “Allah mi je dao još jednu šansu, i ja sam je iskoristio”, govorio je tada.
Danas, kad je otišao, Halid Bešlić ostavlja za sobom naslijeđe koje prevazilazi vrijeme. Njegov glas nastaviće da živi kroz pjesme koje su utkane u kolektivno sjećanje naroda.
“Moje pjesme su dio mog života, a moj život — dio mojih pjesama.” – znao je reći Halid.
O tome kolika je bio ljudska veličina govori i njegova izjava:
“Mogu i ja voziti bijesna kola, snimati milionske spotove, ali zasto bih to radio dok moj komsija nema za hljeb. Meni je zadovolistvo nahraniti njega, otici u javnukuhinju, dati svoi doprinos, nahranitidanas 100 gladnih usta, ili u djecijem domu donirati novac.